Sevgilerin gücü adına!

Nasıl güzel uyandım ben bu sabah.

Meğer ihtiyacım olan tek şey buymuş: Sevgi.

Dün iliklerime kadar hissettim dostlarımın, ailemin ve arkadaşlarımın sevgisini.

Fırtınalıydım kaç vakit, bir durulup bir esen. Yüreğimde ansızın gidenlerin acısı; aklımda kaygılar, korkular, pişmanlık duyulan kararlar... Kendini devamlı sorgulayan, kendim için, ülkem için, ailem için neler yaptım, doğru muydu yanlış mıydı diye sorularla kendini boğmalar... Geç kalmadan yapmalıyım diye yaptığı listesini tamamlamak için koşuşturmalar... Baş edilmeye çalışılan toplumsal normlar da cabası... Kolay değildi ki, 20li yaşlara kocaman bir vedam vardı. 

Nitekim bugün, bir oh çekerek başladım güne. Oh be dedim ve tozlu gri bulutum puf!! Oh be dedim, iyi ki doğmuşum dün! Bak dedim yine, ne güzel dostluklar biriktirmişsin, Şebnem'in dediği gibi bugün hepsi ailen olmuş. Ailen çekirdek iken, onlarla geniş olmuş. Daha ne istersin ki?

Eksilmesin masamıza konan bardaklar...

Başka ne mi isterim? Akıl ve ruh sağlığımızdan da başka? Günlük şeyler işte:

Daim bir kalemim olsun mesela, mürekkebi hiç kurumasın.

Bir vizörüm olsun, kadrajı benim görebildiklerim...

Bir boyam olsun, ister siyah ister renkli, ama içinde illa umut olan.

Bir gayem olsun, sabahları yatağımdan erkenden kaldıran.

Bir düşüm olsun, eşitlik, barış, adalet ve aşk için savaşan.

Bir güler yüzüm olsun, bulaşıp dolaşıp herkesi bulan.

Aslında hepimiz biliyoruz, geçen yılları saymanın anlamsızlığını; hayatımızda nitelikten çok, niceliğin ağırlığını. Malum, kiminin 30'u, kimisinin 25'i, kimisinin 35'i. Bilmiyorsak da öğreniyoruz bir şekilde. Öğrenemediysek de öğreneceğiz günün birinde. Diyeceğiz ki, hey hayat aslında sen, noksanlıklarınla daha güzelsin! Bir de biliyoruz, o gri bulutların ara ara, yine hanemizi ziyaret edeceğini. O noktada hatırlayıversek hemen, bir gün daha yaşadıkça, bir gün daha eksildiğini? Hatırlamazsak da hatırlatsanız bana, sevdiklerinize, herkese? Söylesenize sevdiklerinize onları sevdiğinizi. İyileştirmese de yaralarını, ruhlarına bir fidan eksenize. Bakın nasıl yayılacak, sizden çok uzakta bir çocuğun yüzü gülecek belki... belki de bir hasta iyileşecek... belki biri bir yanlıştan dönecek... kim bilir? 

Hatta o anları beklemeyin söylemek için. Kendi yolunuzda giderken, kendinizi severken, arada onlara fısıldamaktan çekinmeyin çünkü  hayat,  paylaştıkça gerçekten daha güzel.

Sevgilerimle,

Æ